In de eerste publicatie van NEW BABYLON 3 stond een uitspraak van Marcus Aurelius, keizer van het Romeinse rijk in A.D. 150; “Wat volgt, staat altijd in verband met wat eraan is voorafgegaan.”
De lezing/debatavond in september is geheel in lijn met bovenstaande uitspraak. Het gaat over de wereldordening in de toekomst op basis van een analyse over de geopolitieke ontwikkeling vanaf 1947 tot heden.
Prof. em. Dr. Luk van Langenhove en promovendus Yannis Skalli-Housseini van de Vrije Universiteit Brussel zijn de auteurs van deze analyse en hebben dit gepubliceerd in het boek ‘De erfenis van 1947. Geboorte en toekomst van de huidige wereldordening’.
Het jaar 1947 was een jaar van besluiten en ontwikkelingen die een grote invloed hebben gehad op de daaropvolgende wereldorde. In Europa heerst chaos en armoede met ca. 50 miljoen ontheemden waaronder krijgsgevangen soldaten, bevrijde joden zonder uitzicht op terugkeer naar hun eerdere thuis, gewone burgers die gedurende de oorlog van huis en haard waren verdreven, etc. Heftige discussies vinden plaats over de ontmanteling van het koloniale systeem en een ideologische strijd om invloed en macht over het Europese continent vindt plaats met de VS en de USSR (sovjet Rusland) als grote spelers.
Maar er liggen ook oplossingen in het verschiet. De VS neemt het voortouw en komt met het Marshallplan op de proppen dat het Europese continent, incl. Duitsland, de mogelijkheden en middelen biedt voor de herbouw van de infrastructuur en de industriële activiteiten. De oprichting van de Verenigde Naties (VN) die de internationale samenwerking en veiligheid tussen de landen moet bevorderen en een aanzet tot militaire samenwerking die uiteindelijk leidt tot de oprichting van de NAVO. Het VK verliest zijn status van wereldmacht en de-kolonialiseert in rap tempo, gevolgd door Nederland, België, Frankrijk, Italië, Portugal en Spanje.
Op het Europese continent worden tegelijk de machtige communistische partijen in Frankrijk en Italië gemarginaliseerd. De invloed van het communisme en van de Sovjet-Unie blijven wel aanwezig. – Duitsland wordt in tweeën gedeeld en samen met de overige Oost Europese landen onder het Sovjetregime gesteld. Door de opheffing van de USSR en het ontstaan van de Republiek Rusland is ondertussen ook daar een einde aan gekomen en neemt de economische en sociaal-maatschappelijke ontwikkeling in de Oostbloklanden een positieve wending. Althans, gezien door een Westerse bril.
Maar de machtsstrijd tussen de ideologieën en het belang van invloedsferen is de laatste jaren helemaal terug met de inval van Rusland in Georgië, de Krim en Oekraïne. Gelijktijdig hebben er recent ook een aantal economische ontwikkeling in andere landen en continenten voorgedaan en manifesteren in het bijzonder China en India zich als wereldspelers met overwegend afwijkende ideologieën vergeleken met het westerse blok (de VS en Europa). Op globaal niveau wordt alsmaar duidelijker dat naast het beheersen van het nucleaire gevaar, de mensheid nog voor aan andere levensbedreigende evolutie staat: de globale opwarming van de planeet. Die kan alleen nog afgewend worden door een mondiale aanpak. Kan dat met de huidige wereldordening? En zo nee, wat dient er in de plaats te komen?
Het is tegen deze achtergrond dat democratie en autocratie weer tegenover elkaar staan. Waar leidt dit toe en wat zijn de potentiële consequenties voor onze regio. Zal er een poging worden gedaan om de westerse democratische modellen te vervangen door een autocratisch model met een communistische signatuur wat gekoppeld wordt aan een overheersende en geleide economie? Zal de dollar worden ingewisseld tegen een nieuwe wereldmunt onder controle van de autocratieën. Of zal er een nieuw democratisch model ontstaan in een ‘tijdperk van de mensheid’.
Welkom op 22 september a.s. om 19.30 uur in het ontvangstcentrum van de golfclub in Oostburg voor een interessante lezing en debat over onze toekomst!
Enkele commentaren van wetenschappelijke autoriteiten op het boek:
Hendrik Vos, hoogleraar UGent:
”Een overrompelende kritiek over twaalf maanden die ondertussen haast vergeten zijn, maar waarin de geschiedenis een nieuwe bedding vond.”
Mathieu Blondeel, professor aan de UVAmsterdam:
“In Vlaanderen zijn er niet veel academische auteurs die op zo’n natuurlijke en feilloze wijze weten te laveren tussen diepgaande structurele historische analyse en amusante anekdotiek. Het is niets minder dan een absolute krachttoer.”