In West-Vlaanderen werden vorig jaar door de VDAB maar liefst 6.320 dossiers behandeld van werkzoekenden die onvoldoende moeite deden om een baan te vinden, met een alarmerend aantal van 5.123 niet-verschijningen op afspraken.
De ondernemersorganisatie UNIZO reageert scherp op deze cijfers. Volgens Vincent Kint, de Gedelegeerd Bestuurder van UNIZO West-Vlaanderen, is de minimale verwachting dat werkzoekenden hun afspraken bij arbeidsbemiddelaars nakomen, zeker als zij een werkloosheidsuitkering ontvangen. UNIZO pleit voor een onmiddellijke en automatische schorsing van de werkloosheidsuitkering bij elke ongewettigde afwezigheid.
Kerncijfers en Reacties
Het probleem van de niet-nakoming lijkt significant in West-Vlaanderen. Uit de cijfers blijkt dat maar liefst 81% van de sancties onder de categorie ‘niet opdagen’ valt, een percentage dat hoger ligt dan in andere provincies. “Wie niet opdaagt zonder geldige reden, toont een gebrek aan bereidheid om te werken,” stelt Kint. Hij benadrukt dat dit niet alleen een kwestie van rechten is, maar ook van plichten.
Arbeidsmarkt en Sanctiebeleid
De arbeidsmarkt in West-Vlaanderen kent een grote krapte, en bedrijven ervaren aanzienlijke moeilijkheden bij het vinden van geschikt personeel. Dit onderstreept de noodzaak van een efficiënt bemiddelingsproces door de VDAB, die alles in het werk stelt om werkzoekenden te helpen bij het vinden van een baan.
Er is ook kritiek op de lange wachttijden voordat sancties effectief worden. “Een werkzoekende voelt de impact van een sanctie pas na ongeveer vier maanden, wat te lang is om een gedragsverandering teweeg te brengen,” legt Kint uit.
Regionale Verschillen en Beleidsvoorstellen
Interessant is de vergelijking met Wallonië, waarbij het Waalse arbeidsbureau Le Forem minder streng lijkt op te treden tegen werkzoekenden die niet op afspraken verschijnen. Dit contrast tussen de regionale aanpakken voedt de discussie over de regionalisering van de werkloosheidsuitkering.
UNIZO stelt verder voor om de duur van werkloosheidsuitkeringen te beperken tot maximaal 24 maanden en benadrukt de noodzaak voor lokale besturen om proactief drempels voor werkzoekenden te verlagen.
